Muhammed Bedirhan doc Vahdet-i Vücudu Savunmak

Elinizdeki bu kitapta İbn Arabi sonrası tasavvuf tarihinin en önemli problemi konumunda olan vahdet-i vücud tartışmaları ve bu tartışmalar içerisinde Abdülgani Nablusi'nin yeri ve önemi incelenmiştir. Sufiler ilk devirlerden itibaren tasavvufun gerek bir dindarlık modeli gerek bir ilim olması nedeniyle ortaya koydukları dünya görüşleri dolayısıyla toplumsal ve entelektüel açıdan çeşitli tartışmalarda taraf oldular. Bu tartışmalar sonucunda bazı din bilginleri ve dini gruplar tarafından bid'atçilik, ilhad ve zındıklıkla suçlandılar. Bu ithamlar karşısında kendi din ve dünya görüşlerinin meşruiyet zeminini göstermek sufilerin entelektüel faaliyetlerinin en önemli hedefleri arasındaydı. Sufilerin tasavvufun meşruiyetini kanıtlamaya çalıştığı bu devirlerden itibaren gelişen tasavvuf doktrini, İbn Arabi ve öğrencisi Sadreddin Konevi ile büyük ölçüde sistematik bir yapıya büründü ve vahdet-i vücud adı ile bilinen metafizik anlayış olarak karşımıza çıktı. Vahdet-i vücudun tasavvuf içerisinde hakim anlayışı temsil etmeye başladığı dönemden sonra tasavvufa yöneltilen eleştiriler büyük ölçüde vahdet-i vücud anlayışı üzerinden sürdürüldü. Dolayısıyla tasavvufa yönelik muhalefet, vahdet-i vücud anlayışı ile ilk dönemden beri var olan ilhad, bid'at ve zındıklık suçlamalarının genişletilmesi ve tartışmalara yeni başlıkların eklenmesini beraberinde getirdi. İşte elinizdeki bu çalışma vahdet-i vücud üzerindeki tartışmaların tarihsel serüvenini ve teorik zeminini özet biçimde ele alarak bu tartışmalarda Abdülgani Nablusi'nin yerini tespit etmeyi hedeflemektedir. Bu çerçevede tartışmaların ilk dönemdeki kökenlerinin, temel itiraz noktalarının, bu itiraz noktalarının vahdet-i vücud ile kazandığı yeni boyutların, bunlar üzerinde sufiler ile muhalifleri arasında ortaya çıkan polemiklerin izi, önemli bir tasavvuf ve vahdet-i vücud müdafii olan Abdülgani Nablusi bağlamında sürülmektedir.