George Orwell epub Paris ve Londra’da Beş Parasız

Bozo’nun pansiyonunun geceligi dokuz peniydi. Bes yüz kisiyi barindiran, büyük, kalabalik bir yerdi; berduslar, dilenciler ve küçük çapli suçlularin toplanma noktasi olarak ün yapmisti. Tüm irklar, siyah ve beyaz bile esit bir sekilde kaynasiyordu. Içeride Kizilderililer vardi ve onlarla yarim yamalak bir Urduca’yla konusunca biri bana “tum” (Urdu dilinde, sen) diye hitap etti -Hindistan’da olsaydim tüylerimi ürpertirdi bu. Renk ön yargisinin sinirlari disindaydik. Burada ilginç hayatlari gözlemleyebiliyordunuz. Geçimini -en azindan çogunlukla- sigara izmariti toplayip otuz gramlik tütünü üç peniye satarak kazanan yetmis yasinda bir berdus olan ihtiyar “dede”, bir suç yüzünden meslekten atilmis olan “Doktor” -gerçek bir doktordu- gazete satmanin yani sira birkaç peniye tibbi ögütler veriyordu. Gemisini terk edip Londra’da günlerce yalin ayak ve aç bir sekilde dolasmis olan ufak tefek Chittagonia’li gemici; öylesine aciz ve çaresizdi ki bulundugu sehrin adini bile bilmiyordu, ben düzeltene kadar kendini Liverpool’da saniyordu. Bozo’nun bir arkadasi, karisinin cenaze masraflarini karsilayabilmek için acikli mektuplar yazarak dileniyor amacina ulasinca da tek basina, çatlayana kadar margarinli ekmek ziyafeti çekiyordu. Kötü, sirtlan benzeri bir mahluktu. Onunla sohbet edince, çogu üçkâgitçi gibi yalanlarinin büyük kismina inandigini fark etmistim. Pansiyon buna benzer kisiler için bir Alsatia’ydi.