Silviu Vasile pdf DE MOED OM EEN LEIDER TE ZIJN

Dit boek heeft 111 wetten, ze zijn ontdekt na een intensief programma van innerlijke analyse en mentale vergelijking, waarbij een grote hoeveelheid informatie is gerangschikt zoals in een periodiek systeem waarin elk zijn plaats en rol heeft. Het was niet gemakkelijk om deze wetten te definiëren, het was een uitdaging die mijn hele visie vereiste, een die de plaats kan voelen waar bepaalde knooppunten zijn, gemeenschappelijke punten in een driedimensionale kaart, in constante beweging. Ik heb deze wetten geïdentificeerd als vaste punten, en die punten zijn veilige plekken voor degenen die op weg zijn naar persoonlijke transformatie. Het is moeilijk uit te leggen omdat dit proces mij een raadsel is. Wat ik wel weet, is dat ik soms, nadat ik klaar was met het schrijven van elke wet, het gevoel had dat het op die manier moest worden geschreven en dat er niets moest worden veranderd, alsof iemand of iets me leidde om zo te schrijven. Misschien mijn talent als schrijver, misschien de intuïtie die ik al die jaren heb geprobeerd te ontwikkelen, misschien heeft mijn innerlijke passie me ertoe gebracht naar een hoger niveau van persoonlijke ontwikkeling te gaan en te kunnen schrijven deze 111 wetten van leiderschap die hier worden gepresenteerd.Als iemand me had verteld dat ik dit boek zou schrijven, had ik het misschien niet geloofd. Ik ben enorm geëvolueerd en alles is geleidelijk gedaan zonder een speciale inspanning te voelen. Ik ben geëvolueerd door de beslissing om niets anders te accepteren dan kwaliteitsinformatie, om niets anders te doen dan te schrijven, zelfs als ik mezelf daarbij financieel blootlegde en het was niet gemakkelijk voor mij.In de loop van de tijd ontmoette ik veel trainers, collega's van mij met wie ik op bepaalde evenementen ontmoette. In een overweldigend aantal gevallen hadden ze een baan, meestal bij staatsbedrijven, en van tijd tot tijd kregen ze een opleiding waarvoor ze een vrije dag namen of buiten werktijd werkten. Van het schrijven van boeken was geen sprake, omdat ze niet genoeg tijd hadden. Als je weet dat je alle tijd van de wereld hebt om te schrijven en dat niets je tegenhoudt, dan duik je in de oceaan van inspiratie. Het is mogelijk om daar een paar maanden, misschien wel meer dan een jaar te blijven, tot wanhoop van kennissen die niet begrijpen wat er gebeurt, ze kunnen niet begrijpen dat je op zoek bent naar meer dan de baan die ze dagelijks gewend zijn. In hun ogen ben je lui, lui en ren je weg voor verantwoordelijkheid. En wanneer je uit die oceaan van inspiratie komt, heb je een gekke drang om te schrijven die je pas kunt uitbrengen als je klaar bent en 10 delen hebt gepubliceerd die al in je hoofd zijn geschreven. Niemand begrijpt het want niemand heeft zoveel maanden geduld met je, iedereen wil dat je morgen optreedt, als je dat gisteren niet hoefde te doen. Of schrijven werkt niet zo. Schrijven kiest zijn mensen en niet mensen kiezen hun schrijven. In al die maanden doe je een innerlijke verbintenis, zet je je in voor schrijven en wordt het een deel van jezelf. En als u dat doet, zal niemand uw vermogen om goed te schrijven wegnemen. In al die maanden leef je in je innerlijke wereld, krijg je honger naar schrijven, en als je aan de oppervlakte komt, ga je voor je laptop zitten en begin je al die tijd te schrijven. Woorden sluiten met elkaar aan, gedachten zijn daar duidelijk, je moet ze gewoon alleen laten liggen. Hoeveel van de trainers hebben de moed om meegesleept te worden door deze golf, zonder te weten waar het hen werkelijk naartoe leidt, om meegesleept te worden door intuïtie zonder enige tastbare garantie? Zijn zij en hun gezinnen financieel kwetsbaar, zonder na te denken over afbetalingen op de bank of andere essentiële uitgaven? Ik deed het omdat ik de moed had om het te doen, en deze boeken zijn het bewijs van die moed.